Tijdens een nacht waarin de maan vol is en Dolfje als een weerwolfje door het Weerwolvenbos rent, hoort hij daar een vreemde stem. De stem hoort bij Knuppel, een lange slungelachtige jager, die op zoek is naar weerwolvenvlees. In het handboek voor Weerwolfjagers heeft hij gelezen dat je daar heerlijke soep van kunt maken. Eer Dolfje goed door heeft wat er gebeurt, zit hij gekneveld in een dik touw toe te kijken hoe Knuppel voorbereidingen voor de soep treft. Om de tijd te rekken verzint Dolfje verhalen. Daarin spelen de personages uit eerder verschenen boeken mee. Doordat hij zijn echte naam niet verklapte maar verving door Willy, heeft de jager niet door dat het weerwolfje zelf het hoofdpersonage is.

Wie vertrouwd is met de eerder verschenen boeken herkent de personages uit die verhalen. Voor wie voor het eerst kennis maakt met een boek uit deze reeks geven ze een helder beeld van de vriendenkring waarin Dolfje vertoeft. Naarmate er meer ingrediënten in de soep verdwijnen en Dolfje meer verhalen vertelt, raakt de jager steeds meer geboeid door  het leven van Dolfje en zijn vrienden en krijgt de lezer een verklaring voor zijn hekel aan weerwolven. Na een toch wel spannende ontsnappingspoging krijgt het verhaal een positieve afloop en geeft opa weerwolf al wie het verhaal nog niet zou kennen zin om in de avonturen van Dolfje en het meermonster te duiken.

Dit zestiende deel van de reeks rond Dolfje Weerwolfje is knap en doordacht uitgewerkt. De raamvertellingt zorgt voor afwisseling en geeft de ruimte om spanning te brengen in de relatie tussen Dolfje en de jager. Kleurrijke tekeningen vullen de eenvoudige tekst aan, samen zitten ze verwerkt in een aantrekkelijke bladspiegel. 'Weerwolvensoep' is een uitnodigend boek voor jonge lezers waarmee ze op een ontspannende manier leestechniek, leesbegrip en leesplezier kunnen beleven.