Dawn overleeft op het nippertje een vliegtuigcrash. Tijdens de noodlanding denkt ze niet aan man en dochter in Boston, maar aan Wyatt met wie ze vijftien jaar eerder een hartstochtelijke verhouding had tijdens een archeologische opgraving in Egypte. Ze had hem destijds verlaten omdat haar moeder op sterven lag en zij voor haar jongere broer moest zorgen. Ze besluit hem op te zoeken in Egypte. Voor wie zal ze uiteindelijk kiezen? Haar man is kwantummechanicus en gelooft in meerdere parallelle universa, en de oude Egyptenaren geloofden dat er meerdere wegen naar het hiernamaals leidden. Het boek leest als een omgevallen boekenkast – enorme lappen wetenschappelijke tekst die de plot niet vooruit helpen - met wat romantiek tussendoor. Dawn werkt als stervenscoach en heeft als zodanig veel leerzame gedachten over dood en leven en ook is ze heel erg begaan met haar broer die homo is en haar dochter die wat te dik is. Al met al een topzwaar verhaal dat niet overtuigt. Picoult (1966) heeft zoveel betere boeken geschreven.